[892] Recenzja: Dungeons and Drama – Kristy Boyce

 „A czy nie wszystko w życiu jest grą?”, czyli romans, a w tle Dungeons & Dragons.

Dungeons and Drama to książka z kategorii komedii romantycznych i sięgnięcie po nią jest dla mnie raczej odważną decyzją. Na co dzień nie czytam takich pozycji, ale przyciągnął mnie do niej wątek gier. A że potrzebowałam też czegoś lżejszego po ostatnich krwistych kryminałach, to postanowiłam dać jej szansę.

Riley kocha musicale i ma wielkie aspiracje. Jej marzeniem jest zostać reżyserką na Broadwayu. Póki co stara się zrobić wszystko, by w swoim liceum zorganizować spektakl muzyczny. Trudno jej znaleźć na to tyle czasu, ile by chciała, bo po lekcjach musi pracować w sklepie z grami, który prowadzi jej ojciec. Spotyka tam Nathana, ucznia tej samej szkoły, zakręconego na punkcie RPG i niespecjalnie zachwyconego pojawieniem się córki szefa w sklepie. Okazuje się jednak, że jeśli połączy się talent aktorski Riley i pasję Nathana do Dungeons & Dragons, i ona, i on będą mogli na tym skorzystać. Ona zrobi wrażenie na swoim byłym, a on wzbudzi zazdrość w dziewczynie, która mu się podoba. Wystarczy, że Riley i Nathan przez jakiś czas poudają, że są parą...

To lektura młodzieżowa o dwójce nastolatków, którzy kompletnie się od siebie różnią. Riley to dziewczyna, która marzy, by występować na Broadwayu, natomiast Nathan to typowy geek zafascynowany grami RPG. Od samego początku niezbyt za sobą przepadają, ale nadarza się okazja, by to zmienić. W książce znajdziecie motyw fake dating, tak dobrze znany z innych powieści tego typu. Główna bohaterka jest ciekawie przedstawiona — szybko można polubić jej determinację i dążenie do wyznaczonego sobie celu. Jest nastolatką, więc będzie podejmować złe decyzje czy też sprawiać wrażenie nieco głupiutkiej. Na pewno fani gry fabularnej Dungeons & Dragons znajdą dla siebie tutaj kilka smaczków.

Autorka trochę po macoszemu potraktowała postać Nathana. Jego historia i problemy, z jakimi się zmaga są jedynie wspomniane i szkoda, że nie zostały bardziej rozbudowane, bo miało to potencjał. Kristy Boyce podejmuje wiele wątków, ale jednym z tych naprawdę dobrze napisanych jest relacja Riley z rodzicami. Widzimy proces odbudowywania relacji ojca z córką.

Dungeons and Drama to historia przewidywalna, urocza i napawająca optymizmem. Nie wymaga większego zaangażowania od czytelnika. Stanowi szybką rozrywkę (na spokojnie można ją przeczytać w jeden wieczór) – język jest lekki, a spora ilość dialogów przyśpiesza czytanie. Książka zbiera praktycznie same pozytywne recenzje. Jeśli lubicie urocze komedie romantyczne, to myślę, że ta powieść przypadnie wam do gustu. Mnie pozwoliła oderwać się od problemów życia codziennego.

Ilość stron: 383

Wydawnictwo: W.A.B.

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu W.A.B.  ;)

Zajrzyjcie na mój profil na Instagramie oraz na Instagram wydawnictwa W. A. B.

[891] Recenzja: Uwierz jej – Max Czornyj

„Czło­wiek boi się całe życie. Naj­pierw, że umrze, a potem, że bę­dzie żył zbyt długo”, czyli nietuzinkowa kobieta i traumatyczna przeszłość.

Max Czornyj — autor znany z makabrycznych opisów zbrodni, które umieszcza w swoich kryminalnych opowieściach. Każda z jego historii to emocjonująca, brutalna i intrygująca opowieść o najciemniejszych zakamarkach ludzkiej psychiki. Lubię sięgać po książki tego autora, więc nie wahałam się przed lekturą jego najnowszej pozycji Uwierz jej.

U stóp Antonii leży trup. I być może nie ma w tym nic niezwykłego. Komisarz policji widzi denata na własne oczy, do tego wiele świadczy, że mężczyzna zmarł nietypową śmiercią. Drzwi były zamknięte od środka, a w pomieszczeniu znajdowały się tylko dwie osoby. On i Antonia... Antonia nie zamierza owijać w bawełnę. Powie, co się wydarzyło, a mimo to jest pewna, że nie trafi za kratki. Najpierw jednak zamierza o coś poprosić komisarza. Niech wysłucha jej opowieści. Potem może zrobić, co tylko zapragnie.

Wy również posłuchajcie tej historii. Prośbom Antonii można odmówić tylko raz.

Raz w życiu.

Sam opis zwiastuje już nam ciekawą postać kobiecą. Antonia to kobieta, która prowadzi lecznicę. Można ją nazwać znachorką. Trudne dzieciństwo (matka umiera, a ojciec jest alkoholikiem) zmusza dziewczynkę do mieszkania wraz ze swoją ciotką i jej synem. Gdy u jej stóp znajdują trupa, Antonia jest pewna, że jednak nie trafi do więzienia i postanawia opowiedzieć całą historię komisarzowi. Czy można jej wierzyć? Akcję śledzimy dwutorowo — czasy obecne oraz przeszłość. Kobieta opowiada o swoich traumatycznych wspomnieniach z dzieciństwa i trudach życia codziennego. To postać niejednoznaczna — z jednej strony inteligentna i przebiegła, ale i momentami fascynująca. Przyciąga do siebie czytelnika, który stara się dowiedzieć, z kim ma tak naprawdę do czynienia.

Napięcie czuć od pierwszych stron i towarzyszy nam do samego końca. Każda kolejna strona to dochodzenie po nitce do kłębka i odkrywanie skrywanych tajemnic. Duszny klimat przyciąga i nie pozwala się oderwać. Z zaciekawieniem śledzimy tę zawiłą historię. A zakończenie sprawiło, że zaczęłam się zastanawiać, o czym właściwie była ta książka. To było wielkie zaskoczenie. Lubię takie nieoczywiste rozwiązania.

Uwierz jej to monolog głównej bohaterki, w którym przeskakujemy pomiędzy teraźniejszością, a wydarzeniami obecnymi. Czasami zdaje się to dosyć chaotyczne, więc należy uważnie czytać, by nie pogubić się. Max Czornyj nie boi się podejmować trudnych tematów. Znajdziecie tutaj sporo makabrycznych opisów (np. aborcji). Uwierz jej to lektura idealna dla fanów mrocznych thrillerów psychologicznych. Wywołuje wiele skrajnych emocji i pozostawia czytelnika z wieloma pytaniami. Jeśli lubicie książki tego autora, to myślę, że i ta przypadnie Wam do gustu.

Ilość stron: 426

Wydawnictwo: FILIA Mroczna Strona

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu FILIA ;)

Zajrzyjcie na mój Instagram oraz Instagram FILIA Mroczna Stron

[890] Recenzja: Księżycowy Nowy Rok. Historia miłosna – Gene Luen Yang, LeUyen Pham

„Niektórzy nie potrafią zignorować głosu serca”, czyli historia nie tylko o miłości.

Księżycowy Nowy Rok. Historia miłosna to komiks autorstwa Gene Luen Yang i LeUyen Pham. Pierwszego z nich możecie kojarzyć z serii komiksów Avatar: The Last Airbender. Bardzo lubię sięgać po powieści graficzne, dlatego długo nie zastanawiałam się przed sięgnięciem po tę historię.

Valentina sądziła, że jest skazana na złamane serce. I właśnie wtedy los podarował jej miłość.

Po serii nieprzyjemnych doświadczeń, dziewczyna jest gotowa wyrzec się miłości. Po co leczyć złamane serce, kiedy można ochronić je przed rozczarowaniem? Zresztą Val jest prawie pewna, że ciąży na niej klątwa. W jej rodzinie od pokoleń nikt nie miał szczęścia do związków.

Ale, jak to mówią: NIGDY NIE MÓW NIGDY. Pewne przypadkowe spotkanie obudzi w Val coś, czego do tej pory nie czuła. Czy to może być jej szansa na odwrócenie losu?

Komiks opowiada historię Valentiny, kobiety, która uwielbiała niegdyś Walentynki, a obecnie wierzy, że jest skazana na niepowodzenie w miłości. Nie tylko o miłości jest ta powieść — znajdziemy tutaj wątki przedstawiające trudy dorastania, życiowe rozterki czy też relacje rodzinne i przeżywanie straty. W książce pojawia się także wątek fantastyczny — widmo, towarzyszące naszej głównej bohaterce ujawnia jej lęki. Towarzyszymy Valentinie w jej radosnych momentach, ale i też tych gorszych, depresyjnych i smutnych. Zupełnie nie spodziewałam się, że kryje się w niej tyle mądrości — to nie jest pusta komedia romantyczna. Jest to o wiele bardziej skomplikowana opowieść. Emocje wylewają się z każdej kolejnej strony.

Jednym z powodów, dla których sięgnęłam po ten komiks, jest kultura azjatycka. Jeśli tak jak ja lubicie ją odrywać, to Księżycowy Nowy Rok przypadnie wam do gustu. Taniec lwów, Księżycowy Nowy Rok czy też obserwowanie po prostu społeczności tego kraju — to naprawdę ciekawy aspekt tego komiksu. Warto też wspomnieć o wydaniu tej książki i kresce — na rysunki patrzy się z przyjemnością, a kolory świetnie oddają emocje głównej bohaterki. To piękna podróż ku przeznaczeniu i przełamywaniu stereotypów. Daje nadzieję na lepsze jutro i otula czytelnika ogromem emocji.

Księżycowy Nowy Rok. Historia miłosna to opowieść, która pozwala oderwać się od problemów życia codziennego. Pochłania czytelnika i prowadzi przez mroczne tajemnice, cierpienie i stratę, ale także przez odkrywanie miłości i pozwolenie sobie na bycie szczęśliwym. Czyta się szybko i z przyjemnością. Jeśli lubicie sięgać po komiksy, to warto zainteresować się tą pozycją.

Ilość stron: 352

Wydawnictwo: Jaguar

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu Jaguar ;)

Zajrzycie na mój profil na Instagramie oraz na profil Wydawnictwa Jaguar :)

[889] Recenzja: Dziedzictwo ognia – Sarah J. Maas

 „By zniszczyć potwora, wcale nie potrzeba innego potwora. Potrzeba światła, które przegna mrok”, czyli trzeci tom bestsellerowej serii.

Dziedzictwo ognia to już trzeci tom Szklanego Tronu. To seria, która ma rzeszę fanów. Sarah J. Maas stworzyła cykl fantasy, który się stał bestsellerem, a każdy kolejny tom przyciągał coraz więcej uwagi.

Celaena przetrwała śmiertelny turniej i śmierć przyjaciółki. To jednak nie koniec! Kolejne tajemnice wychodzą na jaw, a pozycja Królewskiej Obrończyni jest zagrożona. Ryzykując życie i karierę, Chaol wysyła dziewczynę do Wendlyn, gdzie zmuszona będzie zmierzyć się ze swoimi najmroczniejszymi wspomnieniami. Jeśli wyjdzie z tej próby zwycięsko, stanie się dla Adrlanu jeszcze większym zagrożeniem.

Tymczasem nad królestwem gromadzą się czarne chmury. Czy Dorian i Chaol zdołają je rozpędzić? Czy Celaena znajdzie odwagę, by stawić czoła swojemu przeznaczeniu i ochronić królestwo przed nadchodzącym mrokiem?

Mam u siebie trzy kolejne tomy: Dziedzictwo ognia, Królowa cienie oraz Imperium burz i są to naprawdę spore cegiełki. Jak się na nie patrzy, to już wiesz, że trochę czasu ci zajmą. I tak też było z Dziedzictwem ognia, który liczy sobie ponad 600 stron. Po raz kolejny na rozwinięcie akcji przyszło mi czekać połowę książki. Dopiero wtedy wydarzenia mnie wciągnęły. Fabuła wreszcie przyśpiesza i zaczyna coś dziać. Dostajemy walki, pojawia się napięcie i zwroty akcji. Szkoda, że od samego początku tego nie czuć. Spokojnie niektóre aspekty można byłoby wyciąć (wtedy trochę byśmy zeszli z licznika stron) i wyszłoby to książce na dobre.

U każdego z bohaterów widać progres, zmieniają się i nawet Calaena staje się mniej irytująca. Nareszcie bohaterowie zaczynają się zachowywać jak dorośli (chociaż nadal znajdzie się tutaj kilka infantylnych zachowań). Poznajemy nowych bohaterów i nowe miejsca. Pojawia się tutaj Rowan, postać, którą wiele osób uwielbia. Ja na razie nie jestem w stanie stwierdzić, czy zdobył moją sympatię. To postać tajemnicza i jestem ciekawa, jak dalej Sarah J. Maas ją poprowadzi.

Dziedzictwo ognia trzyma poziom poprzednich części. Zakończenie powoduje chęć sięgnięcie po kolejny tom. Ciekawie jest przedstawiony wątek fantastyczny, ale na razie żaden z bohaterów nie zdobył mojej sympatii. Mam u siebie kolejne dwa tomy i wkrótce ponownie powrócę do tego świata, by zobaczyć, jak rozwinie się dalej ta opowieść. Pierwotnie seria rozpoczęła się dwanaście lat temu, a mimo to nadal zbiera nowych czytelników. Język jest lekki, całość nie wymaga jakiegoś większego zaangażowania ze strony czytelnika. Mam nadzieję, że kolejne tomy będą tylko bardziej dynamiczne na początku.

Ilość stron: 656

Wydawnictwo: Uroboros

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu Uroboros ;)

Zajrzyjcie na mój profil na Instagramie oraz na profil wydawnictwa Uroboros ;)